Η Αγγελική Δαλιάνη στο Down Town !!!

Είναι μικροκαμωμένη, μοιάζει εύθραυστη, δεν προσπαθεί να καταργήσει την παιδικότητά της, γλυκαίνει η φωνή της κάθε φορά που μιλάει στο σύντροφό της
και όταν χαμογελάει τα καστανά της μάτια χαμογελούν κι αυτά...

Είναι η Αγγελική Δαλιάνη.

Διαβάστε Περισσότερα στο Read More

«Είμαι τυχερή γιατί πήγαν όλα καλά. Τώρα που βρίσκομαι στην τελική ευθεία, γιατί από τη Μεγάλη Τετάρτη και μετά ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να γεννήσω, σκέφτομαι πώς πέρασαν όλοι αυτοί οι μήνες» μου λέει ενώ είμαστε καθισμένες στο χρωματιστό καναπέ του σαλονιού του καινούργιου σπιτιού της, εκείνου που φτιάχτηκε με πολλή αγάπη από εκείνη και τον Μάνο Παπαγιάννη. Όσο εμείς μιλάμε ο Μάνος κάνει αστεία νοήματα πίσω από την πλάτη της ενώ ταυτόχρονα καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να ετοιμάσει φαγητό χωρίς να κάνει πολύ θόρυβο. «Δεν χρειάστηκε να προκαλέσω την προσοχή κανενός από το περιβάλλον μου, όλοι ήθελαν να με προσέξουν. Για να μη σου λέω και ψέματα, αυτές τις μέρες σκέφτομαι ότι τελείωσε η βασιλεία μου! Τρεις εβδομάδες έμειναν, άντε τέσσερις, και θα έρθει άλλη γυναίκα εδώ μέσα να βασιλέψει, η κόρη μου» σχολιάζει ξεσπώντας σε γέλια και το μυαλό μας γυρίζει στους έξι πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης της που τους πέρασε χωρίς τον Μάνο δίπλα της, αφού εκείνος βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη και πρωταγωνιστούσε με την Ταμίλα Κουλίεβα στην παράσταση Κύκλος με Κιμωλία του Μπρεχτ.

«Είχα την έννοια μου στη δουλειά γιατί έπαιζα στο θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης, δεν επικεντρώθηκα στην εγκυμοσύνη μου. Βέβαια, οι ορμόνες μού έκαναν παιχνίδια. Μπορεί εκεί που καθόμουν να έβαζα τα κλάματα με κάτι που σε άλλη φάση δεν θα του έδινα σημασία, αλλά γενικότερα ήμουν ψύχραιμη και ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Ε, δεν σημαίνει ότι όταν είσαι έγκυος μπορείς και να κυβερνήσεις τον κόσμο! Δεν ένιωσα ούτε στιγμή ότι ο Μάνος μου λείπει, το φρόντισε πολύ κι εκείνος. Μιλούσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο, ερχόταν συνέχεια στα ρεπό του στην Αθήνα. Τον τελευταίο ένα μήνα και κάτι που είναι εδώ έχει αναπληρώσει με το παραπάνω την απουσία του. Βέβαια, υπήρξαν κάποιες στιγμές που μου έλειψαν ορισμένα πράγματα, αλλά όχι σχετικά με τον Μάνο. Δεν πήρα ποτέ μια φίλη μου να της πω “πάμε να δούμε μωρουδιακά”. Έτσι για την ιστορία, βρε παιδί μου! Και όχι τίποτε άλλο, οι γονείς μας βάζουν τα δυνατά τους, δεν μου χαλάνε χατίρια, ασχολούνται μαζί μου. Ιδίως η μαμά μου που θέλει να τα κάνει όλα μόνη της, να μου φτιάχνει πορτοκαλάδες...».

Η μέρα του τοκετού πλησιάζει και είναι έτοιμη να επιδείξει ψυχραιμία και σε αυτό. «Το μόνο που απεύχομαι είναι μια επιπλοκή. Δεν φοβάμαι τον πόνο, ο γιατρός μου με έχει οπλίσει με τις συμβουλές του. Μάλιστα, ο γιατρός μου μου λέει συνεχώς ότι θα είμαι η μοναδική γυναίκα που θα γεννήσει γελώντας! Μακάρι!».
Μπορεί να μην ξέρει ακόμη αν ο σύντροφός της θα είναι μέσα στην αίθουσα τοκετού την ώρα εκείνη, αλλά και πάλι δεν τον πιέζει να πάρει μια απόφαση:

«Δεν ξέρω τι θα αποφασίσει. Είναι δικό του θέμα, δεν το έχουμε συζητήσει καν. Εγώ πάντως δεν είχα πρόβλημα, δεν είμαι από εκείνες που λένε “Αχ, θα είναι μέσα ο άντρας μου και πώς θα με δει έτσι!”».

Αυτή την εποχή το μόνο που σκέφτεται είναι πώς μπορεί να νιώθει το μωρό στην κοιλιά της, μιλάει στο παιδί σαν να είναι παρόν... «Τις προάλλες πήγα βόλτα με την αδελφή μου, χάιδευα την κοιλιά μου και έλεγα. “Πάμε βόλτα με τη θεία;”. Ε, αυτό είναι πολύ αστείο! Έχουμε πολλή πλάκα! Ο Μάνος, πάλι, λέει συνέχεια “Άντε, πότε θα βγεις να σε δω;”.

Μου μιλάει στον πληθυντικό, σε μένα και την κοιλιά μου. Δεν φοβάμαι μήπως μπω σε δεύτερη μοίρα μετά τον ερχομό του παιδιού μου, κι ας ξέρω ότι θα ξετρελαθεί με την κόρη μας. Θέλω πολύ να μοιάζει η κόρη μας στον Μάνο». Η απάντηση έρχεται από το βάθος: «Στον υπέρηχο άλλα είδαμε. Το παιδί μοιάζει στην Αγγελική και άσ’ τη να λέει» λέει με γλύκα και βεβαιότητα ο Μάνος Παπαγιάννης.

Έρχεται κοντά, τη φιλάει και δεν σταματάει να κάνει χιούμορ ούτε λεπτό τελειώνοντας τη φράση του: «Όμορφη θα είναι η κόρη μας. Θα μοιάζει στην Αγγελική μου». Οι δυο τους είναι δύο κανονικοί άνθρωποι, τόσο καθημερινοί όσο πρέπει, τόσο αστείοι όσο χρειάζεται, τόσο σοβαροί όσο απαιτεί η ζωή. Η κόρη τους θα έρθει σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη και ειλικρίνεια, θα μάθει να σέβεται τους γύρω της και να εκτιμάει όσα της προσφέρει η ζωή.

Περισσότερα στο Down Town που κυκλοφορεί.