Η "Νεροποντή" του Αλκίνοου Ιωαννίδη!!!

Πέρασαν έξι χρόνια από την τελευταία δισκογραφική
δουλειά του Αλκίνοου Ιωαννίδη, ο οποίος επιστρέφει
με την νέα του δισκογραφική δουλειά.

Διαβάστε Περισσότερα στο Read More

Ο νέος του δίσκος με τίτλο «Νεροποντή» είναι ένας δίσκος που δημιουργήθηκε μετά από έξι χρόνια διαφορετικών ακουσμάτων και μουσικών αναζητήσεων για τον Αλκίνοο.

Είναι ένα album που στις μελωδίες του θα συναντήσεις ορχηστρικά ακούσματα με χορωδίες, συμφωνική ορχήστρα και κιθάρα.


Για αυτόν τον δίσκο μαζί με τον Αλκίνοο δούλεψαν δεκάδες καλλιτέχνες για να φέρουν εις πέρας το επιθυμητό και τελικό αποτέλεσμα.

Ακούγοντας το νέο album του Αλκίνοου Ιωαννίδη θα ανακαλύψετε την μέχρι τώρα πορεία του στα μουσικά δρώμενα και την αισθητή αλλαγή ύφους από την προηγούμενη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή»

Με αφορμή τη νέα του δισκογραφική δουλειά αλλά και τις εμφανίσεις του στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» που ξεκινούν σήμερα ο Αλκίνοος έδωσε συνέντευξη στο ένθετο περιοδικό «7» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.

- Τι σας έκανε να επιστρέψετε στο... θρανίο και πήγατε στο Κονσερβατόριο της Αγίας Πετρούπολης για σπουδές;

«Ενας συνάδελφος έλεγε σε συνέντευξη "ευχαριστώ τον πατέρα μου που δεν με έστειλε στο ωδείο". Σε εμάς -τους μη κλασικούς- κυριαρχεί ο φόβος ότι η μελέτη μπορεί να κάνει ζημιά. Μικρός, πήγαινα στο ωδείο λίγο ψυχαναγκαστικά. Μεγαλώνοντας όμως, απολαμβάνω τη μαθητεία. Ολοι οι μεγάλοι -λαΐκοί και παραδοσιακοί- ακόμα κι αν δεν ήξεραν ανάγνωση και γραφή, μαθήτευαν κοντά σε άλλους. Δεν βγήκε ξαφνικά ο Τσιτσάνης και έγραψε αυτά τα τραγούδια».

- Το βίωμα πόσο σημαντικό είναι για έναν τραγουδοποιό; «Η Νεροποντή» περικλείει πολλά από αυτά που ζήσατε τελευταία.

«Το τραγούδι δεν είναι μόνο αποθήκη εμπειριών, αλλά και γεννήτρια. Μπορείς να ζήσεις πολλά στη διάρκεια της δημιουργίας ή της ακρόασης ενός τραγουδιού. Μου φαίνεται απλοϊκό να απαιτούμε από έναν τραγουδοποιό να γράφει όσα έζησε. Γιατί δεν το απαιτούμε από τον Εσσε; Περιμένουμε από τους τραγουδοποιούς να ζούνε σύμφωνα με αυτά που γράφουν. Κι αν διαφοροποιηθούν ιδεολογικά ή ταξικά... τρώνε το κράξιμο της αρκούδας».

- Πιεστήκατε να βγάλετε δίσκο για να δηλώσετε δισκογραφικό παρόν;

«Καθόλου. Δεν το λέω με περηφάνια, γιατί αγαπώ τη δισκογραφία και, ίσως, για λόγους ηθικής θα έπρεπε να ασχολούμαι περισσότερο μαζί της. Από την άλλη, δεν θα είχα πρόβλημα να μην ξανακάνω δίσκο».

- Η δισκογραφία, που αγαπάτε, δεν είναι και στα καλύτερά της. Πιστεύετε ότι αυτή η κρίση είναι ένα κρας τεστ και θα οδηγήσει κάπου;

«Είναι αδύνατον να εξηγήσεις στους πιτσιρικάδες ότι κάποτε έπαιρνες έναν δίσκο και γινόταν το σκηνικό μέσα στο οποίο ζούσες για μήνες. Σήμερα τα cd τα πετάμε, τα κάνουμε σουβέρ, τα κρεμάμε στα μπαλκόνια για να μην κουτσουλάνε τα περιστέρια. Δεν ανησυχώ όμως για τη μουσική. Πάντα θα βρίσκεται ένας τρόπος να κυκλοφορεί. Το πρόβλημα με το Ιντερνετ είναι ότι θα δυσκολεύονται να βγουν δίσκοι concept, που να ακούγονται από την αρχή μέχρι το τέλος. Θα πωλούνται τα πιο εύληπτα, 2 από τα 12 τραγούδια».

- Είχατε στο μυαλό σας να γράψετε τραγούδια σουξέ;

«Το "Αλ-Χαλίλι", που μπορείς να το χαρακτηρίσεις σουξέ, θα έμενε έξω από τον δίσκο. Ούτε η δισκογραφική ούτε η Δήμητρα Γαλάνη το θεωρούσαν απαραίτητο. Άρεσε όμως πολύ σε εμένα και στον Νίκο Ζούδιαρη. Ετσι, το συμπεριλάβαμε. Δεν έχω τέτοια άγχη. Και επειδή έχω μεγαλύτερη αναγνώριση από αυτή που νιώθω ότι αντέχω, δεν φοβάμαι να κάνω και πιο αντιεμπορικές δουλειές. Είναι κάτι που ενδόμυχα το επιδιώκω».

- «Η πατρίδα» είναι ένα πολιτικό τραγούδι, όπου μιλάτε για την Κύπρο, τη Σερβία, την Ολυμπιάδα. Πώς προέκυψε;

«Αναφέρεται σε δικά μου βιώματα. Στην αιχμαλωσία της μάνας μου από τους χουντικούς, όταν ήταν εκφωνήτρια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Εκείνη την ώρα ήμουν με τον πατέρα μου και βλέπαμε τους Τούρκους αλεξιπτωτιστές που έπεφταν. Για να μην τρομάξω, μου έλεγε "Κοίτα τι ωραία που πέφτουν". Μου θυμίζει το "Η ζωή είναι ωραία" του Μπενίνι. Μιλάει ακόμα για ορισμένους συμπατριώτες μου, οι οποίοι -όταν άνοιξε η πράσινη γραμμή- πήγαιναν καθημερινά στα κατεχόμενα για να παίξουν στο καζίνο, για τους βομβαρδισμούς στο Βελιγράδι, για το Αλεξίνατς, όπου είδα τα πτώματα μέσα στα μπάζα, αλλά και για τη δική μας Ολυμπιάδα. Ακόμα, για τους παπάδες που βγαίνουν με τα λάβαρα στην τηλεόραση, λένε ανοησίες και δεν τους μαζεύει κανείς».

- Εσείς έχετε σχέση με τη θρησκεία. Επισκέπτεστε το Άγιων Όρος.

«Δεν περιμένω να βρω εκεί τον Παράδεισο ούτε τον Θεό. Ούτε κάνω σαφάρι αγίων, όπως άλλοι. Άλλες φορές αισθάνομαι θρήσκος με αθεϊστικές τάσεις, κι άλλες άθεος με ροπή στην πίστη. Η έννοια της Κόλασης με απομακρύνει από τον χριστιανισμό. Επίσης, με ενοχλεί η ταύτιση της επίσημης Εκκλησίας με την ακροδεξιά. Μου φαίνεται αδιανόητο να βγαίνουν αυτοί οι τύποι και να μιλάνε για ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, ενώ είναι τελείως ξένοι με οτιδήποτε πρεσβεύει αυτή η θρησκεία».

* Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης συμμετέχει στη συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου τη Δευτέρα (στις 9 μ.μ.) στο «Παλλάς», όπου θα ερμηνεύσει «Ιθαγένεια». *

Απολαύστε ένα τραγούδι από την προηγούμενη δισκογραφική του δουλειά